Strona: Historia / Katedra Geodezji i Geotechniki

Historia

HISTORIA KATEDRY GEODEZJI I GEOTECHNIKI im. Kaspra Weigla

budynek_wydzialu.jpgKatedra Geodezji i Geotechniki im. Kaspra Weigla powstał z połączenia dwóch odrębnych jednostek (Katedry Geodezji im. Kaspra Weigla, Zakładu Geotechniki i Hydrotechniki) w dniu 1 października 2012 roku.

Historia Katedry Geodezji sięga początków działalności Wydziału Budownictwa Lądowego I Komunalnego w Wyższej Szkole Inżynierskiej. Utworzone w 1967 roku laboratorium geodezji przy Zespole Budownictwa I Materiałów Budowlanych przekształciło się w 1968 roku w Pracownię Geodezji. Zajęcia dydaktyczne w tym okresie prowadzili m.in. inż. Stefan Bujniewicz oraz pracownicy Akademii Górniczo-Hutniczej: dr inż. Krzysztof Nowak i mgr inż. Tadeusz Kalisz. Działalnością pracowni od 1970 roku kierował dr inż. Michał Gałda przy współudziale mgr inż. Jakubiny Niewczas i inż. Jana Barcia. Pracownia Geodezji była jednostką organizacyjną Wydziału Inżynierii Komunalnej. Wraz z utworzeniem Instytutu Budownictwa I Inżynierii Środowiska powołano do życia Zakład Geodezji, którego kierownikiem był doc. dr inż. Michał Gałda aż do roku 2001. Od 1 października 2001 do 31 grudnia 2002 roku obowiązki kierownika przejął dr inż. Lesław Pianowski. Z początkiem 2003 roku kierownikiem jednostki został prof. dr hab. inż. Roman Kadaj pełniąc tę funkcję do 30 września 2014 roku.

W dziedzinie dydaktyki Zakład w pierwszych latach swej działalności prowadził zajęcia z przedmiotów: geodezja, miernictwo budowlane, pomiary inżynierskie, podstawy ETO i informatyki. Na początku 2003 roku, na wniosek Rady Wydziału Zakład został przekształcony w Katedrę Geodezji a od 28 marca 2003 roku zarządzeniem JM Rektora Politechniki Rzeszowskiej, po wcześniejszym przyjęciu uchwały przez Senat Politechniki Katedra Geodezji Wydziału Budownictwa i Inżynierii Środowiska nosiła imię Kaspra Weigla - jednej z najwybitniejszych postaci polskiej geodezji z pierwszej połowy XX wieku.

Z kolei Zakład Geotechniki został powołany 10 października 1977 roku na podstawie zarządzenia wewnętrznego Rektora, wyłaniając się z Zakładu Konstrukcji Budowlanych i Inżynierskich. Funkcję kierownika Zakładu od 10 listopada 1977 roku pełnił dr inż. Jacek Strożecki. Dnia 16 stycznia 1980 roku Zakład Geotechniki został przemianowany na Zakład Geotechniki i Hydrotechniki. W dniu 1 października 1988 roku kierownictwo jednostki objął prof. dr hab. inż. Andrzej Zieliński. W latach 1997-1998 pełniącą obowiązki kierownika Zakładu była mgr inż. Irena Świeboda. Od 1998 roku do 30 września 2010 roku kierownikiem Zakładu Geotechniki i Hydrotechniki był dr hab. inż. Jan Jaremski, prof. PRz. Natomiast od października 2010 roku do chwili połączenia Zakładu Geotechniki i Hydrotechniki z Katedrą Geodezji im. Kaspra Weigla obowiązki kierownika pełnił dr inż. Krzysztof Wilk.

Od 1 października 2014 roku kierownikiem Katedry Geodezji i Geotechniki im. Kaspra Weigla jest dr hab. inż. Izabela Skrzypczak, prof. uczelni.


PATRON KATEDRY GEODEZJI I GEOTECHNIKI

weigel_kasper.jpgProfesor Kasper Weigel (1880-1941) był wychowankiem Politechniki Lwowskiej. Jego karierę naukową poprzedzał okres zawodowej pracy inżynierskiej. Studiował w okresie twardych, historycznie uwarunkowanych realiów walki w sejmie i władzach o prawa zawodowe, ochronę tytułu co pozwoliło mu wykształcić umiejętność powiązania teorii z praktyką. Zaznaczało się to zarówno w pracy naukowej, jak i dydaktyce, stając się charakterystyczną cechą Szkoły Lwowskiej. W czasie I wojny, w ramach założonego w 1915 roku Komitetu Techników Polskich, w Wiedniu kontynuował działalność dydaktyczną dla studentów nie uczestniczących bezpośrednio w działaniach wojennych. Zainteresowania naukowe profesora skupiły się na rachunku wyrównawczym, ze szczególnym uwzględnieniem sieci geodezyjnych: światowych, krajowych i lokalnych. Był entuzjastą fotogrametrii, organizatorem w latach 1928-1931 kursów fotografii lotniczej dla delegowanych oficerów WP, uczestniczył w fotogrametrycznym zdjęciu Tatr Wysokich (1924-1927). Reprezentował typ uczonego światowca, zaangażowanego we wszystkie niemal przejawy życia kraju, miasta, szkoły, w sprawy środowiska zawodowego, studenckiego. Pełnił wiele zaszczytnych funkcji. Był szefem sekcji miernictwa w Ministerstwie Robót Publicznych (1919), prezesem sekcji Komitetu Geo, PAU, prezesem Polskiego Towarzystwa Fotogrametrycznego, rektorem Politechniki Lwowskiej, ale i kuratorem chóru, i wiceprezesem Towarzystwa Literackiego, czynnym w wielu akcjach organizowanych przez organizacje studenckie, przedstawicielem grona profesorskiego, doradcą i opiekunem. Dobrą charakterystyką tej niezwykłej postaci może być następujący cytat: "the geodesist well known abroad, a man who took particular interest in the students and was curator of the technicians choir" zamieszczony w wydanym w stulecie Politechniki Lwowskiej w Londynie wydawnictwie. Profesor Weigel zginął, wraz z jedynym swym synem, zamordowany na Wzgórzach Wuleckich we Lwowie w nocy z 3 na 4 lipca 1941 roku.

Nasze serwisy używają informacji zapisanych w plikach cookies. Korzystając z serwisu wyrażasz zgodę na używanie plików cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki, które możesz zmienić w dowolnej chwili. Więcej informacji odnośnie plików cookies.

Akceptuję